درمان خجالتی بودن کودکان

 

حتما شما هم دیده اید که برخی کودکان وقتی با جمع مواجه می شوند به گوشه ای پناه می برند. هنگامی که والدین از آنها می خواهند که در جمع شعر بخوانند و چیزی بگویند یا دستپاچه می شوند و یا به گوشه ای فرار می کنند. این اختلال با روش هایی ساده قابل درمان است. اما مسئله مهم این است که درمایی کمرویی کودکان بهتر است از همان اول و در سنین پایین انجام شود. در غیر این صورت با رشد او می تواند با او بماند. کمرویی برای یک فرد بالغ می تواند یک اختلال جدی به حساب بیاید. چرا که باید در آینده تحصیل کند، وارد بازار کار شود و بسیاری موارد مشابه. کمرویی منجر می شود که فرد نتواند در کارهای گروهی با دیگران همراه شود. در واقع یک فرد خجالتی نمی تواند موفق شود. زیرا توانایی ارتباط با دیگران را ندارد.

در ادامه به روش های مفید برای درمان این اختلال برای کودکان می پردازیم:

عدم مقایسه کودک با سایرین

مقایسه شدن با دیگران برای هیچ کس خوش آیند نیست. کودکان نیز چنین هستند. این که مدام کودک را با دیگری مقایسه کنید باعث می شود تا احساس ضعف و سرخوردگی کند. به تدریج عزت نفس و اعتماد به نفس او از بین می رود و روز به روز به تنهایی بیشتری پناه می برد. اولین قدم برای درمان این مشکل این است که نام دیگری را زیاد جلوی او نیاورید. او را همان طور که هست بپذیرید. برای این که کاری را به او یاد بدهید حتما نباید بگویید فلانی را ببین مانند او باش یا فلان کار را مانند فلانی انجام بده. راهکارهای تربیتی زیادی برای این کار وجود دارد. این که کودک را با اطرافیانش مقایسه کنید نه تنها دردی را دوا نمی کند بلکه او را ضعیف و گوشه گیر می کند.

گوش کردن به سخنان کودک

کودکان دوست دارند برای دیگران به خصوص بزرگتر ها صحبت کنند. شاید دوست داشته باشند خاطره بازی با یک هم بازی در پارک را با اشتیاق تعریف کنند. توصیه میکنم که برای رشد عزت نفس فرزندتان ساعتی را برای این که بنشینید و به صحبت هایش گوش دهید اختصاص دهید. این کار باعث می شود احساس کند فرد با ارزشی است. این که برای صحبت کردن با او و شنیدن سخنانش وقت می گذرانید یعنی فرزند مفیدی است. این کار می تواند باعث شود به تدریج گوشه گیری و خجالتی بودن او درمان شود. حتی اگر سخنان او برای شما جذاب نیست سعی کنید به او گوش دهید. برای او وقت بگذارید و اجازه دهید از نظر ذهنی و درونی رشد کند.

بردن کودک به پارک و اماکن جمعی

برای درمان اختلال کمرویی سعی کنید کودک را کمتر در خانه و در خلوتی نگهدارید. باید او را به جاهای دیگر ببرید تا با دیگران نیز ارتباط برقرار نماید. برخی والدین فکر می کنند همین که کودک را با بازی کردن و در خانه با کارهای دیگر مشغول کنند کافی است. اگر با کودکتان بازی می کنید و برای او وقت می گذارید خیلی خوب است. اما کافی نیست. کودک شما باید بتواند با افراد مختلف در همه سنین ارتباط خوبی برقرار کند به خصوص با هم سن و سالان خودش. بهتر است او را به پارک ببرید و او را تشویق کنید در این محیط بازی کند. اگر کودکتان خیلی منزوی است ممکن است زود خسته شود. اوایل کنارش باشید و او را کنترل کنید تا بتواند در محیط های شلوغ نیز لذت ببرد. کم کم و به تدریج برای او یک هم بازی انتخاب کنید و او را تشویق نمایید تا با یک کودک دیگر بازی شود. به او یاد دهید چطور ارتباط برقرار نماید و نشان دهید که چه قدر از این که یک دوست پیدا کرده است خوشحال هستید.

از او در کارها کمک بگیرید

یکی از علایق کودکان این است که در یک کار واقعی به دیگران و بزرگترها کمک کنند. به طور مثال پسر بچه ها دوست دارند در تعمیر ماشین و شستن آن به پدرشان کمک نمایند. دختربچه ها نیز دوست دارند در کارهای خانه کمک آفرین باشند. نگران بلد نبودن فرزندتان نباشید. بالاخره باید از جایی شروع کند تا یاد بگیرد. به طور مثال اوایل در کارهای ساده تری که خطر کمتری دارد از او استفاده نمایید. می توانید برای جارو کردن خانه با یک جاروی دستی از او کمک بخواهید و وانمود کنید حواستان نیست و مسئولیت کار را با خیالراحت به او داده اید. به این ترتیب کمتر هول می شود و با دقت بیشتری نیز کار را انجام می دهد. به تدریج باعث می شود احساس مفید بودن بیشتری به او دست بدهد و اختلال کمرویی و خجالتی بودنش نیز درمان می گردد.

از نظراتش استفاده کنید

ممکن است برای شما خنده دار باشد که از نظرات کودک استفاده کنید. اما این یک واقعیت است. او نیز به عنوان یک عضو از خانواده شما مهم است و ارزشمند می باشد. به خاطر همین می تواند برای برخی امور نظر بدهد. شاید نظر او برای خرید کارهای خیلی حساس مانند خرید اتومبیل کارآمد نباشد. اما برای انتخاب رنگ پرده اتاق خواب خودش که می تواند نظر بدهد. یکی از مواردی که باعث سرخوردگی کودکان می شود این است که به سخنان و نظرات آنها بهایی داده نمی شود. این که هیچ وقت ارزشی برای حرف او قائل نشوید می تواند باعث گوشه گیری او گردد. اگر از نظرش استفاده نمی کنید حداقل توی ذوقش نزنید. به طور مثال بگویید نظرت بد نیست بگذار ببینم چه می شود. یا بگویید در موقعیت دیگری از آن استفاده می کنید. وانمود کنید که حرف او برای شما خیلی مهم است و او را تشویق کنید که نظری می دهد و پیشنهادی ارائه می کند. به تدریج باعث می شود احساس ارزشمند بودن و مفید بودن بکند. متوجه می شود که او نیز مانند دیگران اجازه انتخاب دارد. حتی یک انتخاب کوچک مانند انتخاب شامی که پخته می شود می تواند برای او ارزش زیادی داشته باشد. یا موارد مشابه مانند این که امروز چه کفشی را بپوشید و بسیاری دیگر از چنین موارد در طول روز که می تواند برای کودک بسیار ارزش آفرین و مهم باشد.

تا اطلاع ثانوی حواستان به برخورد با او باشد

تا زمانی که کودک شما اجتماعی تر شود بهتر است خودتان هواستان به او باشد. باید یاد بگیرد با دیگران ارتباط برقرار کند و سپس او را جایی ببرید. در غیر این صورت ممکن است احساس ناامنی و فشار کند. اگر خود نمی توانید پیش او باشید می توانید از یک پرستار کودک کمک بخواهید. مراکز زیادی این روزها برای این کار وجود دارد. قبل از سفارش یک پرستار مشکل فرزندتان را بگویید و تاکید کنید پرستاری که برای شما اختصاص داده می شود با ترفندهای تربیت کودک و درمان این اختلال آشنا باشد.